Over mijOver mij

Na een zwangerschap van 7 maanden werd ik geboren. Gelijk al een beetje anders.
De hittegolf van dat moment zorgde dat ik lekker thuis kon blijven.
Zo ging de rest van mijn leven ook. Eerst een beetje raar. Tegenslagen. En dan het universum dat met wonderbaarlijke oplossingen komt. Een moi avontuur tot nu toe.
Ook fysiek.
Zo ben ik als kind behoorlijk 2e graads vebrand door een pan kokend water over me heen te trekken. Een dikke hersenbloeding op mijn 20e met werk door een balk op mijn hoofd. Met mijn pols door het glas gegaan en alle zenuwen, slagader e.d. door ... Alles is 100% genezen.
Op het moment zit in weer een nieuwe uitdaging. Bijna een jaar geleden heb ik een bijna volledige dwarsleasie opgelopen. Vanaf rolstoel/rollator mag ik weer een herstelperiode in. Ik loop weer goed inmiddels hoor!

Het spirituele werk wat ik gedaan heb komt nu goed van pas.

Van nature ben ik hooggevoelig en kan sterk energieen, stemmingen en emoties voelen en zat altijd al in een "ander" bewustzijn dan de "normale" mensen om mij heen. Ik ben wel intelligent en leergierig en wist me zodoende aardig aan te passen, maar maar maar ...

Mijn natuurlijke aanleg voor magnetiseren ontdekte ik rond mijn 20e. Daar deed ik wel veel mee maar mijn ontwikkeling was er nog niet echt. Ik was meer met "paranormale" dingen bezig. Een vaardigheid.

Tegen mijn 30e ben ik een beroepsopleiding inyuitieve ontwikkeling gaan doen bij Maria Majoor, de SIO in Zeddam en ben toen vooral ok al snel de cursus door gaan geven.
Hier begon de integratie van persoonlijke groei, met de kennis van de diepoere lagen en hoe de energie werkt.

Maar in plaats van beroepsmatig diep het paranormale en spirituele in te duiken gebeurde er iets anders. Ik had nog geen levenservaring en het voelde niet goed om leraar/therapeut te zijn. Ik was vrijgezel, geen kinderen en dit zou mijn éérste serieuze baan zijn. En daan sta ik te vertellen hoe het moet? Nee.

Dus ...Toen eerst dat. Baan, eigen zaak, relatie, kinderen, pubers, daar helemaal in opgaan en ineens is het 15 jaar later.

In die tijd wel altijd bezig gebleven. Af en toe een workshop geven, een paar clienten die bij toeval bij mij belanden, vaak mijn tarotkaarten bij me en ik had de weg gevonden naar echt verdre groei in het zen=boudisme en daar een matchende Doshin gevonden.

Daarnaast heb ik mijn haat/liefde verhouding met hypnose doorbroken en heb daar ook een paar certificaten in gehaald en een schat aan inzichten.

Nu zit ik in het proces van intergratie. Ik ga eigenlijk weer terug naar de oorsprong hoe ik intuitief op mijn 20e begon te behandelen, maar laat het verrijken door kennis en ervaring, maar ik laat de geleerde systemen niet leidend zijn. Ik pak gewoon het systeem dat het beste past.

Hypnose, meditatie, healing, energiewerk, contact maken, raport hebben, mindset via nlp, minset via hypnose, minset via lichaamstaal, mindset via inzichten ... Het is maar hoe het balletje rolt

Als therapeut leef ik nog steed te veel mee en da valt me soms zwaar. Dat doe ik dus niet veel.
Veel leuker en zeker zo waardevol is voor mij het doorgeven van deze dingen.
Graag geef ik workshops. Door de combinatie van hypnose met meditatie is mijn "klas" altijd bijzoner goed "bij de les" en hebben we al snel geweldige resultaten. ;)

Daarnaast gaat veel liefde uit naar mijn jaarlijks festival SoulSteps in Uffelte. Met ruim 100 man gaan we diep een groepsdynamiek in waar zeg maar een "persoonlijke ontwikkeling snelkookpan" onystaat. Als tribe ondersteunen en dragen we elkaar door diepe processen.

.

Door de drukte, spanning en chaos van de moderne maatschappij wordt ons denken zo vaak geprikkeld dat we zijn gaan  “denken”  dat denken de normale staat van zijn is. We zijn met ons bewustzijn helemaal “in het denken gekropen” en zijn vergeten wie we eigenlijk zijn.

"Ik denk dus ik ben", toch?

Dus:  “meer denken“ maakt ”meer aanwezig”?

Waarom is het dan dat juist als iemand met zijn volle aandacht naar je luistert, zonder te denken, dat je dan zo'n iemand juist ervaart als aanwezig?
En dat iemand die sterk in gedachten is juist als afwezig wordt ervaren?

Als je helemaal niet denkt, bijvoorbeeld als je aandachtig luistert, proeft of voelt, ervaar je het "zijn" juist veel sterker.
Van daaruit kun je bewust worden dat je niet één van die dingen bent. Niet de emotie, niet de gedachte, niet de waarneming, maar het diepere zijn die dit allemaal aanschouwt ervaart en creëert.
Vanuit die bewustwording kun je gewoontes, angsten en verlangens gaan doorzien en je leven leven vanuit je echte authenticiteit.

 
Het denkbeeld dat ik niet besta zal ik toch nooit vergeten...
Maar of dit wel de "waarheid" is kan slechts mijn Schepper weten.
Doch is zijn zijn gelijk het "mijn(e.)" eenzelfde Lot beschoren...
Dan is ook "Hij" gelijk ikzelf uit de "Idee" geboren.

Jan van de Griend (Jim Murray) 1952